W typowej alei toledanskiej, blisko zamku Alcázar, znajdujemy miejsce akcji jednej z najbardziej znanych legend Toledo, napisanej przez Gustavo Adolfo Bécquera: ulica Cristo de la Calavera (Chrystus od czaszki). Pośrodku tej ulicy wisi na ścianie budynku płytka ceramiczna, która nawiązuje swoją treścią do ciekawej legendy.
Dotyczy ona miłości dwóch panów: Don Lope i Don Alonso do damy dworu królowej, Eleonory Angielskiej, Dony Ines de Tordesillas. Król Alfonso VIII Szlachetny przygotowywał wyprawę przeciwko muzulmanom i przed nią zorganizował przyjęcie w zamku Alcázar. Zaprosił zarówno żołnierzy jak i panny dworu królowej. Podczas uroczystości Dona Inés rzuciła jedną z rękawiczek w stronę dwóch adoratorow. Obaj panowie rzucili się błyskawicznie by ją podnieść i by ją oddać pięknej Inés. Niestety złapali ją w tym samym czasie i żaden nie chciał zwolnić uścisku.
Wszyscy patrzyli na tę scenę sparaliżowani. Obaj absztyfikanci zadeklarowali swoją miłość do tej samej kobiety. W końcu interweniował w tym sporze król, który porwał rękawicę z ich rąk i powrócił do Dony Ines, ubiegając to co się moglo zdarzyć w przyszłości: „Weź tę rękawicę i zachowaj ją dobrze, bo oni kiedyś zwrócą ją poplamioną krwią.” przepowiedzial król.
Obaj przyjaciele, Don Lope i Don Alonso, zdali sobie sprawę, że istnieje tylko jeden sposób na wyłonienie zwycięzcy który zostanie z Dona Inés: pojedynek. Pod koniec uroczystości bohaterowie poszukali odosobnionego miejsca, w którym mogliby się pojedynkowac, które musiało spełniać dwa warunki: to miejsce musiało być wystarczająco szerokie, aby móc się pojedynkowac i musiało mieć dobre światło.
Znaleźli ulicę z niewielkim przedłużeniem, bardzo blisko Placu Zocodover, a także z figurą Chrystusa oświetlone lampa naftowa oraz z czaszka. Bez słowa zaczęli się pojedynkowac. Tajemnicą im nieznaną było że kiedy miecze uderza w siebie światło lampy, zgaśnie i po chwili samo się zapali ponownie. Za trzecim jednak razem gdy uderzyli się mieczami, światło nagle zgasł i się nie włączyło, a silny wiatr powalił ich na ziemię. Panowie zdali sobie sprawę, że może to był boski znak, który kazał im inaczej sprawę załatwić. Dlatego postanowili pójść do domu Dony Inés żeby ona zadecydowała z którym z nich chce się związać.
Już zbliżało się do świtu, kiedy dotarli do domu Dony Inés i nagle na jej balkonie zobaczyli jak ona pożegnała się czule z mężczyzną zaopatrzonym w nią. Dwaj panowie wybuchnęli głośnym śmiechem, zrozumieli, że ona nic sobie nie robiła z ich miłości. Młoda kobieta usłyszała śmiech i szybko poszła do swojego pokoju, zamykając balkon.
Następnego ranka, na Placu Zocodover w Toledo król i dwór zebrał się z wojskiem, które przygotowywalo się do bitwy z Maurami. Na czele podchodu była królowa, a wraz z nią Dona Ines, jedna z głównych dam. Ines była pewna, że zobaczy zwycięzcę nocnego pojedynku o jej rękę. Wielkim zaskoczeniem było to, że za królem szli dwaj adoratorzy, ale przechodząc koło niej, wybuchnęli tym samym śmiechem, którym poprzedniej nocy śmiali się pod jej balkonem. Ines szybko zrozumiała, że widzieli jej nocnego kochanka i upadła u stóp królowej w zmieszaniu i wstydzie.
Adaptacja legendy Gustavo Adolfo Bécquer “Chrystus z Calavera” na język polski: J<ustyna Z<embrzycka
Adaptación de la leyenda de Gustavo Adolfo Bécquer “El Cristo de la Calavera” al Polaco por: J<ustyna Z<embrzycka.
*Son muchos los que nos siguen desde Polonia. Iremos publicando alguna leyenda más en este idioma, gracias a J.Z.
